Επέλεξα να αναρτήσω το παρακάτω άρθρο στο blog επειδή μου έχει συμβεί να βιώσω κρίση πανικού. Η πρώτη φορά ήταν γύρω στα 31 μου όταν έμεινα μόνη μου και σε κάποια φάση πέρασα ένα άσχημο κρύωμα. Θυμάμαι ότι εκείνη την περίοδο είχα σαν χόμπι να παρακολουθώ μαθήματα Zumba τα οποία απολάμβανα κι όλο αυτό είχε γίνει βασανιστικό για εμένα γιατί ένιωθα ότι χάνω τον έλεγχο του σώματος μου' ότι ίσως ζαλιστώ. Έπινα νερό γιατί πίστευα ότι θα με ωφελούσε' δεν ήξερα τι μου συμβαίνει πέρα από τη χειμωνιάτικη γρίπη που είχα. Υπήρχαν βράδια που ξάπλωνα και ένιωθα για αρκετό διάστημα ότι πνίγομαι' στέγνωνε ο λαιμός μου' ένιωθα ότι ίσως πεθάνω ξαφνικά. Γενικά είμαι αγχώδης' στην οικογένεια μας είχαμε βιώσει παλαιότερα ορισμένους θανάτους και κάποιες δυσάρεστες καταστάσεις. Αγχωνόμουν πάντα για μικροπράγματα και συνέχιζα να αγχώνομαι για αρκετά χρόνια... Ακόμα και τώρα ορισμένες φορές... Φυσικά το άγχος , ο φόβος απλά τρώει χρόνο από τη ζωή μας και μας κρατάει πίσω γιατί είναι έ