Η μέρα μου άρχισε λίγο στραβά έχασα το λεωφορείο μπροστά στα μάτια μου το πρωί. Άρχισα να αγχώνομαι ότι θα αργήσω στην εταιρεία που κάνω την πρακτική μου' που σας έχω πει και σε άλλο άρθρο όσοι με διαβάζετε - βγήκαμε από αναστολή που μας είχαν βάλει όλους των προγραμμάτων voucher - εδώ και μερικές μέρες. Γράφω αυτό το άρθρο γιατί θέλω να μοιραστώ κάτι που με γέμισε Ελπίδα ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι' αν και δεν θα έπρεπε να μου κάνει εντύπωση ότι ακόμα υπάρχουν... Όταν έφτασα στην εταιρεία το πρώτο πράγμα που είπα είναι ότι θα έμενα 20 λεπτά παραπάνω για να καλύψω τα 20 λεπτά που άργησα.Έχω την τύχη έστω προσωρινά να βρίσκομαι σε μία εταιρεία που είναι ανθρώπινη. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήθελαν να κάτσω παραπάνω άσχετα ότι εγώ τελικά κάλυψα από μόνη μου το χρόνο που χάθηκε. Με το που έφτασα στην εταιρεία έκαναν μία κίνηση που με άφησε άφωνη' πραγματικά με συγκίνησε' μου έδωσαν ένα φάκελο ως δώρο για τα Χριστούγεννα!!! Αυτό είναι κάτι που θέλω να μοιραστώ μαζί σας γιατί εί