Στις 30 Ιουλίου έκλεισα τα 36' έκοψα χθες την τούρτα μου χωρίς να είναι όλα ακριβώς όπως κάθε χρόνο ...
Δηλαδή χωρίς κάποια από τα αγαπημένα μου πρόσωπα ...
Κρατάμε αμφότεροι αποστάσεις εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι με κοινό παρονομαστή το φόβο της μεταδοτικότητας ...
Όσοι έχουμε επιλέξει συνειδητά να ανήκουμε στη δεύτερη κατηγορία τουλάχιστον δεν ανησυχούμε ότι θα πάμε από κάτι που πράξαμε λόγω πίεσης ή φόβου ή εκβιασμού ...
Πολλές φορές γκρίνιαζα πως περνάνε οι μήνες' οι εορτές' και όλα επαναλαμβάνονταν από την αρχή ... Βαριόμουν ...
Πως ο χρόνος κάνει τον κύκλο του και όλα είναι δεδομένα ...
Όσοι γεννηθήκαμε μέσα στη δεκαετία του 80 μέχρι πριν το 2010 θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι ήμασταν πραγματικά μια τυχερή γενιά μιας και δεν είχαμε βιώσει στερήσεις' δεν είχαμε νιώσει στο πετσί μας πόλεμο με άλλη χώρα ή εμφύλιο ή χούντα ...
Λίγο πριν το 2010 βιώσαμε τον πρώτο πόλεμο που ήταν οικονομικός' και μια δεκαετία σχεδόν αργότερα από το 2020 νιώθουμε ως το μεδούλι τον πνευματικό και ψυχικό πόλεμο' την κατάργηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων , της ελευθερίας του λόγου και την καταπάτηση της αξιοπρέπειας !
Ο δεύτερος πόλεμος ξεπερνάει τον πρώτο ...
Η δική μας γενιά είναι τυχερή γιατί πρόλαβε να ζήσει παιδικά χρόνια έστω και για λίγο αθώα ...
2021 , δύο αιώνες μετά την Επανάσταση του 1821 και είμαστε πιο υπόδουλοι από ποτέ ...
Πιο εγκλωβισμένοι σε μια πραγματικότητα που δεν επιλέξαμε αλλά μας αξίζει απόλυτα αφού δεν έχουμε σθένος ηρώων' ούτε τα ιδανικά και τις αξίες που είχαν τότε !
Είμαστε ρομπότ με τσιπ ή χωρίς τσιπ , γιατί παρατηρούμε το παράλογο και σωπαίνουμε ...
Γίναμε ξένοι στη χώρα μας και περιθωριακοί από ένα σάπιο σύστημα που εμείς όλοι τροφοδοτήσαμε με τις ψήφους μας ή με την αποχή από το δικαίωμα αυτό ...
Μας νοιάζει η φωτιά να μην αγγίξει το δικό μας σπίτι' να μην χάσουμε αυτό που νομίζουμε ότι είναι ο παράδεισος μας' ακόμα κι αν τελικά επί της ουσίας είναι μια πρόγευση κόλασης !
Μέσα σε όλο αυτό το ξεκαθάρισμα γίνεται καθημερινά το ξεθόλωμα του νου ως προς το τι είναι σωστό και τι λάθος' τι είναι αλήθεια και τι πλάνη' μέσα από αυτό το σκοτάδι που βιώνουμε έχουμε μια μοναδική ευκαιρία για να αναθεωρήσουμε , να επανορθώσουμε και να διορθώσουμε τη ζωή μας στοχεύοντας προς το καλύτερο ...
Να θυμηθούμε ότι είμαστε άνθρωποι και δεν πρέπει να φερόμαστε σαν κουρδισμένος μηχανισμός ...
Δυστυχώς στη σφηκοφωλιά βρίσκονται και ορισμένοι κληρικοί , σαν αράχνες πλέκουν ιστό για να παγιδέψουν και να μπερδέψουν ακόμα χειρότερα ...
Το κλειδί είναι μέσα μας όμως και λέγεται σεβασμός στην ελεύθερη βούληση κάθε πλάσματος , πίστη ότι υπάρχει κάτι πέρα από τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας , ελπίδα ότι θα κολυμπήσουμε στα βαθιά με κίνητρο την ελευθερία και την προστασία τη δική μας και όλων όσων αγαπάμε !
Κείμενο Ελένη Σκουτελάκη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου