" Εξομολόγηση "

Ένιωσα την ανάγκη να δημιουργήσω αυτό το άρθρο για να σας μιλήσω για την Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία ...

Στις αρκετά σκοτεινές ημέρες που διανύουμε' ξεπροβάλλει φως στο μυαλό μας ως προς το ποιοι είναι οι ιερείς της εκκλησίας' οι αληθινοί προστάτες της ορθοδοξίας' ποιοι πραγματικά προσπαθούν να μεταδώσουν το μήνυμα της αληθινής χριστιανικής πίστης' ακόμα κι αν κινδυνεύουν να συκοφαντηθούν ... 

Ξεχωρίζουν γιατί ο λόγος τους είναι πύρινος' διαλύει όλες τις αμφιβολίες για το ποιος είναι ο σωστός δρόμος' ( συμβαίνει να είναι δύσκολος' επειδή κάποια πράγματα πρέπει να τα αφήσουμε πίσω , να γίνουμε πιο λιτοί στον τρόπο διαβίωσης ) προκειμένου να έρθουμε λίγο πιο κοντά στο Θεό και αυτά που διδάσκουν τα τηρούν οι ίδιοι πρωτίστως ...

Είναι ελάχιστοι' είναι αυτοί που δεν θα προσπαθήσουν να σε πείσουν ή να σε πιέσουν επειδή τους "παροτρύνει" κάποιος για "κάτι" ' επειδή ο ίδιος ο Θεός μας έχει χαρίσει την ελεύθερη βούληση και αυτό σημαίνει πως κανένας άνθρωπος' κανένα πλάσμα' με απολύτως κανένα τρόπο ή μέσο δεν έχει το δικαίωμα να επέμβει πάνω στη βούληση μας γιατί είμαστε ελεύθεροι ως προς το τι επιλέγουμε' ευλογία που μας έχει χαρίσει ο Θεός με το κόστος να επιλέξουμε και κάτι λάθος αλλά με τη χάρη παράλληλα να μπορούμε να το εξομολογηθούμε και να συγχωρεθούμε για αυτό !

Έχω εξομολογηθεί συνολικά μόνο δύο φορές στη ζωή μου' η μία ήταν όταν πήγαινα κατασκήνωση στη Στεφάνη Βοιωτίας της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας και η δεύτερη ήταν όταν πήγαινα κατηχητικό στην Παναγία Ελεούσα της Αγίας Βαρβάρας ...

Βλέποντας που οδηγούνται τα πράγματα προσπάθησα να αρχίσω να ξαναπροσεύχομαι για όλα όσα θεωρούσα δεδομένα μέχρι σήμερα ... Γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο και κακά τα ψέματα η εποχή μας είναι μία ύπουλη εποχή !

Όλα όσα ζούμε μας κρούουν τον κώδωνα κινδύνου !

Ενώ είναι πολύ εύκολο να διαπράττουμε αμαρτίες είναι πολύ δύσκολο να τις Εξομολογηθούμε αλλά μόνο με αυτό τον τρόπο θα λυτρωθούμε και θα μπορέσουμε να μεταλάβουμε τη Θεία Κοινωνία ...

Προσπαθούσα να σκεφτώ τι αμαρτίες έχω κάνει' πραγματικά θεωρούσα ότι δεν έχω κάνει κάτι σημαντικό' μέχρι που θυμήθηκα μία κατηχήτρια - ομαδάρχισσα που είχα στην κατασκήνωση που μας συμβούλευε να γράφουμε σε ένα χαρτάκι ό,τι έχουμε κάνει προκειμένου να μην το ξεχάσουμε την ώρα της εξομολόγησης ...

Κάθισα και άρχισα να γράφω' ένα - ένα θυμόμουν όλα όσα είχα κάνει στη ζωή μου , όσα δεν είχα κάνει αλλά είχα σκεφτεί και ξαφνικά γέμισα μία μικρή σελίδα ενός τετραδίου ... Για κάποια πράγματα ένιωσα ντροπή και σκέφτηκα εφόσον νιώθω ντροπή να τα πω πώς τα έκανα ? Αναρωτήθηκα το ίδιο και για κάποιες σκέψεις μολονότι πέρασαν φευγαλέα από το μυαλό μου ...

Κάποια άλλα γεγονότα τα έγραψα στο χαρτί μα μέσα μου δεν τα ένιωσα ως αμαρτίες ...

Θυμήθηκα έπειτα αυτό που είχε πει εκείνη η κατηχήτρια - ομαδάρχισσα που είχα , η δεσποινίδα Σοφία' ότι μετά την εξομολόγηση νιώθεις την ψυχή σου να γαληνεύει' είναι σαν να φοράς ένα καθαρό λευκό ρούχο ...

Πραγματικά απίστευτο το ποσό εύκολα μπορεί να δημιουργηθεί μία αμαρτία και το πόσο δύσκολα εκφράζεται με λόγια γιατί απαιτείται ταπείνωση για να πεις σε κάποιον τι έχεις κάνει ή τι έχεις σκεφτεί και να σου δώσει τη συγχωρέση για να μπορέσεις να λάβεις Θεία Κοινωνία' σώμα και αίμα Χριστού ...

Κείμενο Ελένη Σκουτελάκη